Vıcık vıcık iftira, manipülasyon, ırkçılık, yalan dolan, tarihi gerçekleri çarpıtma, olayları kendi ideolojik resmi ajandalarına göre mide bulandırıcı yorumlamalar…
Sanki hepsi bir merkezden çıkmış gibi. Al birini vur ötekine, misali.
Bunların yer aldığı haber ve tartışma programları yerine ailemle birlikte kült filim ve dizileri izlemeyi tercih ediyorum ruh sağlığımızı düşünerek.
Birinci sezonunu izlediğimiz dizinin 2.sezonu bir başka dijital platforma düştü haberi üzerine hemen kumandaya sarıldım ve bölümleri arka arkaya izlemeye başladık. Diziden müthiş etkilendik. Bu dizinin yapımında ve yayınında emeği geçen herkesi kutluyorum.
Tabi ki, izledikten sonra, Attila Dorsay kadar olmazsa da, naçizane, haddimi de aşmayarak, kendimce dizi hakkında edindiğim izlenimlerimi aktarmak istedim.
***
Şahsiyet, bilimsel olarak şöyle tanımlanır: “Şahsiyet olma, insanî değerlerin somutlaşması olarak bireyden topluma, toplumdan tüm insanlığa doğru bir açılımı ifade eder. Yetmez; bir başka töze, insanı yüce kılacak bir değere gereksinim duyar. Birey olma, ‘vicdan’ ve ‘bilinç’le kendini sorgulamakta, Sokratik bilgelikte olduğu gibi ‘kendini bilmekte’ ortaya çıkar.”
İnsan tipolojinizi, edindiğiniz şahsiyetiniz somutlaştırır.
Erdemli ya da erdemsiz insan olmanızda şahsiyetinizin büyük etkisi vardır.
İyilik de kötülük de buradan türer ve tüm dünyaya yayılır.
İyiliğin, iyi olmanın karşılığı kötülüktür.
Kötülüğün kaynağı ise; düşünce yoksunluğu, fikirsizliktir.
Artık, toplumsal yaşamımız iyiler ve kötüler üzerine kuruludur.
Bir bakıma iyilerle kötülerin savaşını ve dünyasını yaşıyoruz.
İyiler için en büyük handikap, kötülerin hızla sayıca iyileri beşe ona katladığı bir yüzyıla hızla eviriliyoruz olmamız.
Adım attığımız, havasını soluduğumuz şehrin her metre karesine kişi başına her on kişiden yedi kötü kişi düşüyor artık.
Nerede arasan varlar. İşyerlerinde, sokakta, okulda, parkta, bulunduğumuz mekanlarda, savaş meydanlarında, doğa katliamında, çatışma alanlarında, bilmem ne yurtlarında…
Kısaca: Ya yanı başımızdalar ya da iktidarlaşıp, başımızdalar.
Dünyada, tam bir otoriteleşme hali yaşanıyor.
Kötülerin yönettiği, iktidar olduğu yerde hak hukuk adalet sadece bir ‘kavram’ ya da geçmişten bir anı olarak kalır gündelik hayatımızda.
Hukuk diğer kurumlar gibi o da artık işlerliğini yitirmiş, tamamen iğdiş edilmiştir.
Hukukta ve toplumsal hayatta ahval böyle olunca da, halkın adalet duygusu da gitgide zedeleneli yıllar oldu.
Hep derler: “Geç gelen adalet, adalet değildir”
Adalet ya vardır ya da yoktur.
Olduğu dönemlerde de hep geç gelirdi. Şimdi ise, şarkıdaki gibi: “Artık o gelmez oldu”
Adaletin tecelli olmadığı yerlerde, birileri adalet yerine kendini konumlar; adaletin yapamadığını birileri yapmaya başlar.
İşte, şahsiyet dizisizi de böyle bir senaryoyla seyircinin karşısına çıktı.
13 bölümlük dizinin birinci sezonu, 2018 yılında Puhu Dijital Platformunda seyirciyle buluşmuştu.
Yönetmenliğini Onur Saylak‘ın, senaristliğini Hakan Günday‘ın yaptığı Ay Yapım imzalı dizinin başrollerinde Haluk Bilginer, Cansu Dere, Metin Akdülger, Şebnem Bozoklu ve Hüseyin Avni Danyal yer aldığı, “Şahsiyet”
Dizisinin” 13 bölümlük 1.sezonunu özetleyecek olursam: Kambura adındaki kasabada 30 kişi tarafından cinsel istismara uğrayan bir kız çocuğu, intihara kalkışır. Buna ses çıkarabilen ve kendi yargı mekanizmasını devreye sokansa, o da beni gibi emekli bir mahkeme katibi olan meslektaşım Agah Beyoğlu’dur.
Agah Beyoğlu’nun “Bütün hatıralarım, bütün hayatım, her şey silinip gidecek. Ben ne olacağım? Şahsiyetim ne olacak?” diyerek içsel sorgulama yaşamasına neden olur. Bunun sonucunda mazbut bir yaşam süren Agah Beyoğlu, cezasız ve rafa kaldırılmış dosyaları buradan alarak bir seri katile dönüşür. Tecelli ettirilmemiş adaletin yeniden tecellisi için olayın faillerini bir bir öldürmeye başlar.
“Ben sadece köpek öldüren değil, bir de aklına her estiğinde evden kaçan bir kediyim”
Birinci sezonda, işledikleri ağır suçlar nedeniyle cezasız kalmış tüm kötü insanları birebir cezalandırılırken, geçtiğimiz haftalarda başlayan 10 bölümlük 2.sezonunda ise tüm iyi insanlar öldürülür intikam saikiyle.
Kısaca, birinci sezonda pedofili, ikinci sezonda faili meçhul cinayetler esas konuydu.
İkinci sezonda başta Haluk Bilginer’in üstendiği rol ile derin devlet tarafından kullanılan ve dönemin kadrolu cellatlarından “Yeşil” i çağrıştıran Erdal Özyağcılar’ın müthiş oyunculuk performansları görülmeye değerdi.
Hele de filimde Ağah Beyoğlu ile mahkeme başkanı arasında Kürt dilinin asimilasyonu üzerinden yaşanan diyaloğu ile;
Dizinin sonuna doğru Erdal Özyağcılar ile Haluk Bilginer arasında geçen diyalog sırasında geçen, Haluk Bilginer’in o muhteşem yorumuyla Nazım’ın:
“Öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
Yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
Hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
Ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için…” dizeleri ile…
Ve de dizinin tüm bölüm müzikleri harikaydı harika olmasına; ama dizi biterken, faali meçhul şekilde öldürülen 17’lerin topluca gömüldükleri yerden çıkarılışları sırasında Kürt sanatçı Soprano Perwim Chakar ın söylediği “Lo Şivano” ağıdı ise izleyenlerin duygulanmasına, gözlerinin buğulanmasına yetti artı bile.
“ Bütün hatıralarım, bütün hayatım, her şey silinip gidecek. Ben ne olacağım? Şahsiyetim ne olacak?”
